|
ประเทศไทยมีกำลังแรงงานรวมกว่า 30 ล้านคน ซึ่งเป็นผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการประสบอันตราย ไม่ว่าจะเป็นการทำงานในสถานประกอบการธุรกิจเอกชน เกษตรกรรม หรือการรับงานมาทำที่บ้าน ลักษณะความเสี่ยงมีมากมายหลายลักษณะ เช่น การเสี่ยงต่อการเกี่ยวข้องสัมผัสสารเคมีอันตราย ดังเช่นกรณีคนงานสาว 41 คน ถูกพิษแมงกานีสในโรงงานผลิตถ่านไฟฉาย คนงานโรงงานดองมะม่วง 4 คน ตายในบ่อดองเพราะขาดอากาศหายใจ คนงานพ่นทรายและโรงโม่หินเป็นโรคปอดแข็งซิลิโคซิส คนงานโรงงานสิ่งทอหูตึงเพราะเสียงดัง นอกจากนั้นยังมีการเสี่ยงอันตรายที่อาจเกิดจากการรั่วไหล และการระเบิดของก๊าซ ดังเช่น รถบรรทุกก๊าซพลิกคว่ำที่ถนนเพชรบุรี ทำให้มีผู้เสียชีวิตถึง 90 คน รถแก๊ประเบิดที่พังงามีคนเสียชีวิตอีก 172 คน เพลิงไหม้ที่ท่าเรือคลองเตย มีผู้เสียชีวิต บาดเจ็บและป่วยเรื้อรัง นอกจากการเสี่ยงภัยกับสารเคมีแล้ว ยังมีการเสี่ยงต่อการสูญเสียอวัยวะจากการทำงานกับเครื่องจักร การเสี่ยงอันตรายจากไฟฟ้าและอุปกรณ์ไฟฟ้า รวมทั้งเสี่ยงกับพาหนะและการขนส่ง เสี่ยงกับความร้อน แสง เสียง แรงสั่นสะเทือน และการยกเคลื่อนย้ายวัสดุ นอกจากนั้นการใช้อวัยวะซ้ำซาก ก็เป็นสาเหตุของการเสี่ยงอีกแบบหนึ่ง ที่ทำให้เกิดการปวดเมื่อยตามหลัง ไหล่ ลำคอ และเกิดความเครียดตามมา การเกิดการประสบอันตรายเหล่านี้ เป็นเพราะการขาดความรู้ ความเข้าใจ และทัศนคติที่ถูกต้องด้านความปลอดภัย จึงควรมีการพัฒนามาตรฐานความปลอดภัยให้เข้มข้น และการให้ความรู้แก่คนงานด้วย
|
